Ελλάδα -Ρόδος
Ελλάδα η πιό όμορφη γωνιά στη γη!
Ρόδος το νησί του ήλιου,με τις ξανθές αμμουδιές και τα κρυστάλλινα νερά που μαγεύουν κάθε ταξιδευτή.
Το νησί μου.
Ρόδος το νησί του ήλιου,με τις ξανθές αμμουδιές και τα κρυστάλλινα νερά που μαγεύουν κάθε ταξιδευτή.
Το νησί μου.
Αξιοθέατα της Ρόδου.
Ευχαριστούμε πολύ τον Ροδοσυλλέκτη .
ΠΩΣ ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΕΓΙΝΑΝ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
Αφού έφυγαν από την Κρήτη, οι Ιωαννίτες Ιππότες αρχίζουν την πολιορκία της Ρόδου με το Μεγάλο Μάγιστρο Γουλιέλμο Ντε Βιλαρέ,σύμφωνα με τα στρατηγικά σχέδια του Γενοβέζου Vignolo de Vignoli το 1306.
Η κατάκτηση ολοκληρώνεται στις 15 Αυγούστου του 13ο9 με τον Μεγάλο Μάγιστρο Folko de Villaret.
Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ έγιναν τώρα Ιππότες της Ρόδου και έγιναν αγκάθι στα πλευρά της Οθωμανικής εξάπλωσης μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453
Εγιναν πολλές πολιορκίες του νησιού της Ρόδου, η τελευταία νίκη των Ιπποτών ήταν η σύλληψη της γιγαντιαίας μαούνας με ονομασία <<Μοrgrabina>>, μαζί με 100 άνδρες πλήρωμα και 100 κανόνια.
Το 1522 ο Σουλειμάν ΙΙ , πολιορκεί την Ρόδο με 700 πλοία και 200000 άνδρες.
Οι 300 Ιππότες με λίγο τοπικό στρατό αντιστέκονται για 6 μήνες, ο Μεγάλος Μάγιστρος Villiers de L`Isle Adam αναγκάζεται να συνθηκολογήσει. Ο Σουλτάνος που θαύμασε την ικανότητά του, του προσφέρει την τιμητική <<διάκριση του πολέμου>> και την υπόσχεση οτι όλοι οι Ιππότες μαζί με όσους από το λαό επιθυμούν μπορούν να φύγουν από το νησί ελεύθερα.Στις 25 Δεκεμβρίου οι Ιππότες καθοδηγούμενοι απο τον Μεγάλο Μάγιστρο σαλπάρουν για την Κρήτη και την Μάλτα.Εκεί παραμείνανε σταθερά υπο την προστασία του τάγματος,λαμβάνοντας μεταξύ του τοπικού πληθυσμού την ονομασία GRECK,που έγινε ένα απο τα πιο διαδεδομένα επίθετα.
Αφού έφυγαν από την Κρήτη, οι Ιωαννίτες Ιππότες αρχίζουν την πολιορκία της Ρόδου με το Μεγάλο Μάγιστρο Γουλιέλμο Ντε Βιλαρέ,σύμφωνα με τα στρατηγικά σχέδια του Γενοβέζου Vignolo de Vignoli το 1306.
Η κατάκτηση ολοκληρώνεται στις 15 Αυγούστου του 13ο9 με τον Μεγάλο Μάγιστρο Folko de Villaret.
Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ έγιναν τώρα Ιππότες της Ρόδου και έγιναν αγκάθι στα πλευρά της Οθωμανικής εξάπλωσης μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453
Εγιναν πολλές πολιορκίες του νησιού της Ρόδου, η τελευταία νίκη των Ιπποτών ήταν η σύλληψη της γιγαντιαίας μαούνας με ονομασία <<Μοrgrabina>>, μαζί με 100 άνδρες πλήρωμα και 100 κανόνια.
Το 1522 ο Σουλειμάν ΙΙ , πολιορκεί την Ρόδο με 700 πλοία και 200000 άνδρες.
Οι 300 Ιππότες με λίγο τοπικό στρατό αντιστέκονται για 6 μήνες, ο Μεγάλος Μάγιστρος Villiers de L`Isle Adam αναγκάζεται να συνθηκολογήσει. Ο Σουλτάνος που θαύμασε την ικανότητά του, του προσφέρει την τιμητική <<διάκριση του πολέμου>> και την υπόσχεση οτι όλοι οι Ιππότες μαζί με όσους από το λαό επιθυμούν μπορούν να φύγουν από το νησί ελεύθερα.Στις 25 Δεκεμβρίου οι Ιππότες καθοδηγούμενοι απο τον Μεγάλο Μάγιστρο σαλπάρουν για την Κρήτη και την Μάλτα.Εκεί παραμείνανε σταθερά υπο την προστασία του τάγματος,λαμβάνοντας μεταξύ του τοπικού πληθυσμού την ονομασία GRECK,που έγινε ένα απο τα πιο διαδεδομένα επίθετα.
Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΡΟΔΟ
1. ΣΟΥΣΤΑ ΡΟΔΟΥ
Στο παρακάτω βίντεο μπορούμε να θαυμάσουμε μια από τις πιο παλιές και σπάνιες καταγραφές του χορού.
Αυτός ο χορός είναι ο αγαπημένος του νησιού μας και χορεύεται μέχρι σήμερα σε όλα τους γάμους και τα πανηγύρια.
1. ΣΟΥΣΤΑ ΡΟΔΟΥ
Στο παρακάτω βίντεο μπορούμε να θαυμάσουμε μια από τις πιο παλιές και σπάνιες καταγραφές του χορού.
Αυτός ο χορός είναι ο αγαπημένος του νησιού μας και χορεύεται μέχρι σήμερα σε όλα τους γάμους και τα πανηγύρια.
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
<<Ανοίξατε τον Κλήδονα να βγει ο χαριτωμένος,
όπου τα κάστρα πολεμεί και βγαίνει κερδισμένος>>
Το Λύκειο Ελληνίδων Ρόδου σας καλωσορίζει στην παράσταση
<<Ανοίξατε τον Κλήδονα....>>
22 Ιουνίου 2014
Αυλή Λυκείου Ελληνίδων Ρόδου
Φωτογραφίες της εκδήλωσης από την αυλή μας.
Δημοσίευση τοπικής εφημερίδας.
Μια εκδήλωση που προβάλλει τις παραδόσεις, τα έθιμα και τον αξιακό κώδικα λειτουργίας της ελληνικής και νησιωτικής μας κοινωνίας, πραγματοποίησε απόψε παρουσία εκατοντάδων συμπολιτών μας το Λύκειο Ελληνίδων.
Η εκδήλωση που ανήκει σε εκείνες τις διοργανώσεις όπου θα έπρεπε να προβάλλονται και στις χιλιάδες των τουριστών που βρίσκονται στο νησί μας, κάθε καλοκαίρι, έγινε στην Αυλή του Λυκείου Ελληνίδων στην πόλη της Ρόδου.
Είχε τίτλο "Ανοίξατε τον Κλήδωνα να βγει ο χαριτωμένος όπου τα κάστρα πολεμεί και βγαίνει κερδισμένος.
Η βραδιά είχε κέφι αλλά και ζωντάνια υπό τη λύρα του γνήσιου Ροδίτη καλλιτέχνη Γιάννη Κλαδάκη, το λαούτο του εξαιρετικού Γιάννη Λεντάκη και την Τσαμπούνα του επίσης εντυπωσιακού μουσικού Νίκου Τσαντάνη.
Την βραδιά βέβαια έκλεψαν οι χορευτές και οι χορεύτριες του συλλόγου όλων των ηλικιών, που χόρεψαν σε ρυθμούς παραδοσιακούς υπέροχα κομμάτια, χαρίζοντας μια υπέροχη βραδιά σε όλους επέλεξαν να τους παρακολουθήσουν.
Η βραδιά έκλεισε με την ακτινοβολία της λάμψης του Καλαφουνού και με υπέροχα εδέσματα από τα μέλη του Λυκείου Ελληνίδων στη Ρόδο.
Δείτε επίσης
Πηγή : Βίντεο : Υπέροχη εκδήλωση απόψε από το Λύκειο Ελληνίδων στη Ρόδο | Rodiaki.grhttp://www.rodiaki.gr
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Η ΣΟΥΣΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ GUINNESS WORLD RECORDS
Kυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013,Αρχάγγελος Ρόδου
Kυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013,Αρχάγγελος Ρόδου
Ευχαριστούμε τον Κωνσταντίνο Ρούφα για το βίντεο.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ΡΟΔΙΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ
Η Παλαίστρα των Καιρών |
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
Το ζωικό βασίλειο έχει δικό του τρόπο να προβλέπει την κακοκαιρία. Ο άνθρωπος παρατήρησε τη συμπεριφορά των ζώων και τη χρησιμοποίησε σαν σημάδι για τη δική του πρόγνωση. Η παρατήρηση όμως και των φυσικών φαινομένων οδήγησε στην πρακτική πρόβλεψη του καιρού. Σήμερα όλα τα παραπάνω σημάδια έχουν εξηγηθεί επιστημονικά, αφού δεν είναι τίποτε άλλο από μετεωρολογικά και φυσικά φαινόμενα. Ακόμα και σήμερα βρίσκει κανείς ψαράδες στα νησιά, που μπορούν να προβλέψουν τον τοπικό καιρό με μεγαλύτερη ακρίβεια από τη γενική πρόγνωση της ευρύτερης περιοχής. Η Παλαίστρα των Καιρών Για τον σκοπό λοιπόν της πρόγνωσης του καιρού, οι μοναχοί παππούδες μας, οι παλαιοί Αγιορείτες καλόγεροι εφηύραν ένα δικό τους βαρόμετρο αρκετά αξιόπιστο, την ''παλαίστρα των καιρών''. Πρόκειται για μια επιφάνεια ξύλου (ορθογώνιο παραλληλόγραμμο), που στην επιφάνεια του έχει σχεδιασμένο (με μελάνι, ή σκαλιστό, ή πυρογραφία) έναν κύκλο, που μέσα του φέρει ακόμα τρεις κύκλους οι οποίοι είναι χωρισμένοι σε ονομασίες καιρικών συνθηκών και κατεύθυνση ανέμων. Στο κέντρο του κύκλου τοποθετούν έναν σπόρο από φυτό που ονομάζουν οι μοναχοί ''τσίρ τσίρ μπακαξύρ'' αλλού το ονομάζουν ''στριφοχόρτι'' ή ''βαρόμετρο'' διότι δέκα φορές να αλλάξει ο καιρός, αυτό αυτόματα παίρνει την κατεύθυνση του καιρού. Οι έξω κύκλοι δείχνουν τις ονομασίες των ανέμων και οι εσωτερικοί κύκλοι δείχνουν τα χειμερινά καιρικά φαινόμενα. Έτσι κατ' αυτόν τον τρόπο, με την βαρομετρική πίεση της ατμόσφαιρας ο σπόρος ''τσίρ τσίρ μπακαξύρ'' παίρνει και την ανάλογη θέση από μόνο του στον πίνακα, γυρνώντας κυκλικά δείχνοντας έτσι η άκρη του σπόρου τον καιρό που θα ακολουθήσει στο προσεχές σχεδόν πεντάωρο. Ακόμα και αν εμείς του αλλάξουμε θέση, ο σπόρος θα επανέλθει στο σωστό σημείο. ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2014/03/blog-post_7714.html#ixzz3Fr8VbBTi |
Το έθιμο των κόκκινων αβγών του Πάσχα
Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη, προχριστιανικό συμβόλο της ζωής, ενισχυμένο με τον συμβολισμό του κόκκινου χρώματος από το αίμα της θυσίας του Χριστού και αποτελεί για το Πάσχα απαραίτητο σύμβολο.
Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!
Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση το Πάσχα βάφουμε κόκκινα αυγά συμβολίζουν το αίμα του Χριστού που έδωσε για την σωτηρία του κόσμου.
Η μύθος λέει ότι, κάποια μέρα μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, η Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο Καίσαρα και του ανακοίνωσε ότι αναστήθηκε ο Χριστός και όλα τα γεγονότα περί της Ανάστασης του Χριστού.
Εκείνη την ώρα κάποιος κρατούσε δίπλα από τον Καίσαρα ένα καλάθι αυγά. Ο Τιβέριος Καίσαρας, βέβαια, έδειξε απορημένος και λέει στην Μαγδαληνή ότι, εάν αυτό που λέει, είναι αλήθεια τότε τα αυγά, από άσπρα που είναι, να γίνουν κόκκινα.
Έξαφνα τα αυγά έγιναν κόκκινα και έμεινε άναυδος ο Καίσαρας. Έτσι κατά την Παράδοση αυτή τα αυγά βάφονται κόκκινα.
Το γεγονός αυτό καταγράφεται στο Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής που βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα. Το Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής χτίστηκε το 1885 από τον Ρώσο Αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον Γ’ και τους αδελφούς του εις μνήμη της μητέρας του αυτοκράτειρας Μαρίας και το οποίο βρίσκεται στη Γεθσημανή.
Μέσα στο Ναό του Μοναστηριού και πάνω από το Ιερό Τέμπλο του Ιερού Βήματος, υπάρχει μεγάλη τοιχογραφία όπου παρουσιάζεται η Μαρία η Μαγδαληνή μπροστά στον Τιβέριο Καίσαρα και του χαρίζει ένα κόκκινο αυγό.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...........................................................
Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!
Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση το Πάσχα βάφουμε κόκκινα αυγά συμβολίζουν το αίμα του Χριστού που έδωσε για την σωτηρία του κόσμου.
Η μύθος λέει ότι, κάποια μέρα μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, η Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο Καίσαρα και του ανακοίνωσε ότι αναστήθηκε ο Χριστός και όλα τα γεγονότα περί της Ανάστασης του Χριστού.
Εκείνη την ώρα κάποιος κρατούσε δίπλα από τον Καίσαρα ένα καλάθι αυγά. Ο Τιβέριος Καίσαρας, βέβαια, έδειξε απορημένος και λέει στην Μαγδαληνή ότι, εάν αυτό που λέει, είναι αλήθεια τότε τα αυγά, από άσπρα που είναι, να γίνουν κόκκινα.
Έξαφνα τα αυγά έγιναν κόκκινα και έμεινε άναυδος ο Καίσαρας. Έτσι κατά την Παράδοση αυτή τα αυγά βάφονται κόκκινα.
Το γεγονός αυτό καταγράφεται στο Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής που βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα. Το Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής χτίστηκε το 1885 από τον Ρώσο Αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον Γ’ και τους αδελφούς του εις μνήμη της μητέρας του αυτοκράτειρας Μαρίας και το οποίο βρίσκεται στη Γεθσημανή.
Μέσα στο Ναό του Μοναστηριού και πάνω από το Ιερό Τέμπλο του Ιερού Βήματος, υπάρχει μεγάλη τοιχογραφία όπου παρουσιάζεται η Μαρία η Μαγδαληνή μπροστά στον Τιβέριο Καίσαρα και του χαρίζει ένα κόκκινο αυγό.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...........................................................
Αβγά πραγματικά αριστουργήματα!
Κυριακή των Βα'ί'ων
Την Κυριακή των Βα'ί'ων είναι έθιμο να φτιάχνουν σταυρουδάκια με φύλλα βαγιάς και να τα μοιράζουν στην εκκλησία για ευλογία .Η μητέρα μου τα έβαζε στο εικονοστάσι ή κάτω από το στρώμα μας και τα κρατούσαμε όλο τον χρόνο.
Ο αγαπητός φίλος μας Σταύρος από το χωριό Βάτι φτιάχνει υπέροχους σταυρούς σαν αυτόν την φωτογραφίας κάθε χρόνο και τους προσφέρει στους συχωριανούς του. Η υπομονή και η τέχνη του είναι πραγματικά μεγάλη.Να είναι καλά να τα φτιάχνει κάθε χρόνο
Ο αγαπητός φίλος μας Σταύρος από το χωριό Βάτι φτιάχνει υπέροχους σταυρούς σαν αυτόν την φωτογραφίας κάθε χρόνο και τους προσφέρει στους συχωριανούς του. Η υπομονή και η τέχνη του είναι πραγματικά μεγάλη.Να είναι καλά να τα φτιάχνει κάθε χρόνο
Ευχαριστούμε για το πολύ κατατοπιστικό βίντεο!
Το έθιμο του <<Λαζάρου>>
Ρόδος, Ιαλυσός, Κρήτη και Ήπειρος
Το Σάββατο του Λαζάρου στη Ρόδο και την Ιαλυσό, παρομοίως με τις «Λαζαρίνες», τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον "Λάζαρο", συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κρήτη, αλλά και στην Ήπειρο, όπου οι επισκέψεις συνοδεύονται από τον ήχο μεγαλοκούδουνων.
Παλαιότερα, αυτή την ημέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών.
Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.
Το Σάββατο του Λαζάρου στη Ρόδο και την Ιαλυσό, παρομοίως με τις «Λαζαρίνες», τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον "Λάζαρο", συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κρήτη, αλλά και στην Ήπειρο, όπου οι επισκέψεις συνοδεύονται από τον ήχο μεγαλοκούδουνων.
Παλαιότερα, αυτή την ημέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών.
Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.
Η συνταγή για να φτιάξετε Ροδίτικα λαζαράκια στα παιδάκια σας βρίσκεται στις γλυκές συνταγές της ιστοσελίδας.Σας εύχομαι να είστε πάντα καλά και να τα φτιάχνετε!
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Πρωταπριλιά: Γιατί λέμε ψέματα σήμερα; Πώς ξεκίνησε το έθιμο;
Δευτέρα 01 Απριλίου 2013 09:16
Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη.
Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες.
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο "κώδικας δεοντολογίας" των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.
Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η "1η Απριλίου". Την χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο.
Το έθιμο στην Ελλάδα
Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά.
Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα.
Σύμφωνα με τον Έλληνα λαογράφο Λουκάτο το έθιμο αυτό αποτελεί ένα σκόπιμο "ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την όποια παραγωγή" όπως είναι η αρχή του μήνα τόσο για τον Μάρτιο, όσο και τον Απρίλιο υποχρεώνοντας πολλούς να λαμβάνουν διάφορα "αντίμετρα" (αλεξίκανα μέτρα). Επίσης και ο Έλληνας λαογράφος Γ. Μέγας συμφωνεί πως η πρωταπριλιάτικη "ψευδολογία" παραπλανά ελλοχεύουσες δυνάμεις του κακού, έτσι ώστε να θεωρείται από τον λαό ως σημαντικός όρος μαγνητικής ενέργειας (έλξης ή αποτροπής) για μια επικείμενη επιτυχία.
Περιστατικά
Τον προηγούμενο αιώνα, η τεχνολογία βοήθησε κάποιους να ξεγελάσουν χιλιάδες άτομα την ημέρα αυτή.
Για παράδειγμα μια Αμερικάνικη εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο (στις αρχές του 20ού αιώνα), στο οποίο αναφερόταν ότι ο Τόμας Έντισον είχε εφεύρει μια μηχανή, η οποία μετέτρεπε το νερό σε κρασί. Οι μετοχές των εταιριών παρασκευής και διακίνησης οίνου, σημείωσαν κατακόρυφη πτώση στο χρηματιστήριο.
Ένα άλλο παράδειγμα μεγάλης πρωταπριλιάτικης φάρσας, είναι αυτή του δικτύου BBC το 1957. Τότε προβλήθηκε από το δίκτυο αυτό ένα ρεπορτάζ, στο οποίο Ιταλοί γεωργοί μάζευαν μακαρόνια από τα δέντρα που υποτίθεται ότι τα παράγουν. Παρόμοια ρεπορτάζ συνεχίζονται όμως μέχρι και σήμερα σχεδόν από το σύνολο των ΜΜΕ, που τις περισσότερες φορές αγγίζουν σημαντικά θέματα οικονομίας, διασκέδασης, κ.λπ.
Read more: http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/293620/protaprilia-giati-leme-psemata-simera-pos-xekinise-to-ethimo#ixzz2PFFjXnQb
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Κι ένας υπέροχος ύμνος προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ακούστε τον!
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Αποκριάτικα έθιμα
Πως γιορτάζεται η Αποκριά στη Ρόδο σήμερα αλλά και παλιότερα
όπως το δημοσιεύει το Secret Rhodes, γι αυτό και το ευχαριστούμε.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από τα πολύ παλιά χρόνια , οι απόκριες γιορτάζονται με άκρως ψυχαγωγικό χαρακτήρα και κάθε τόπος πρόσδιδε το δικό του χαρακτηριστικό γνώρισμα στην περίοδο αυτή με διάφορα ήθη και έθιμα που έχουν διασωθεί με το πέρασμα του χρόνου.
Έτσι και στη Ρόδο κάθε χωριό σχεδόν γιορτάζει πάντα μυστηριωδώς και με επιβλητικότητα την γιορτή των αποκριών.. Σε κάποια μέρη γίνονται πορείες μασκαρεμένων πεζών, αλλού πορείες αρμάτων! Σε άλλα χωριά γιορτάζουν πιο παραδοσιακά με χορούς και ορχήστρες! Αλλού πάλι σατιρίζουν τα πάντα και τους πάντες! Στον Αρχάγγελο μουτζουρώνονται με κάρβουνα! Χίλια δυο έθιμα σε κάθε γωνιά της Ρόδου…
Έτσι σας παραθέτουμε ένα ωραίο κείμενο για το πως γιόρταζαν την αποκριά στη Ρόδο παλαιότερα από το βιβλίο του αείμνηστου Αντώνη Βρατσάλη “Νιοχωρίτικα”, (Ρόδος-1990) με τίτλο “Αποκριές”… Ας φέρουμε στη θύμηση σας μερικές όμορφες στιγμές..
Αποκριές
“Από πολύ παλιά, μέχρι και την εποχή του μεσοπόλεμου, η Ρόδος ολόκληρη-χωριά μαράσια και πόλη-γλεντούσε και χόρευε πολύ την Αποκριά.
Εχτός από τις οργανωμένες μαρασιώτικες αποκριάτικες χοροεσπερίδες των Συλλόγων του Διαγόρα, της Εργάνης Αθηνάς και της Προόδου Νεοχωρίου, για φιλανθρωπικούς σκοπούς στο Βενετόκλειο και στο Αμαράντειο και ακόμα το μεγάλο επίσημο χορό του Καρναβαλιού- τον Μπάλο ιν Μάσκερα- στο υπερπολυτελές Αλμπέργκο ντελλε Ρόζε, όπου η ροδίτικη αριστοκρατία και οι κυβερνητικοί στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι ξεφάντωναν μέχρι πρωίας με καρναβαλίστικες στολές, πανάκριβες τουαλέτες και μικρές χρωματιστές μάσκες, χορεύοντας στους ήχους της περίφημης ορχήστρας των μαέστρων Αλμπεργκιέτι και Βένγκους, ο πολύς κόσμος, μικροί και μεγάλοι ντυμένοι καμουζέλες γιόρταζαν πολύ τις αποκριάτικες μέρες.
Προπαντός την τελευταία βδομάδα της Αποκριάς πολύ τη χαιρόντουσαν τα μαρασιώτικα σπίτια. Ιδιαίτερα οι γυναίκες τις τελευταίες βραδιές της Τυρινής, διώχναν τη σοβαρότητα της καθημερινότητας και μασκαρεμένες με αταίριαστα και παρδαλά παλιόρουχα, μουζωμένες ή μουρωμένες με κάλτσες και με καμπούρα στη ράχη ξεπόρτιζαν νυχτιάτικα παρέες-παρέες και βαρούσαν με μπαστούνια τις πόρτες των σπιτιών και πειράζαν στα σοκάκια τους περαστικούς.
Έτσι βρίσκαν την ευκαιρία κι αυτές, μια φορά το χρόνο, αγνώριστες όπως ήταν, να κοροϊδέψουν όλα τα χούγια και τα κουσούρια των αντρών και με τολμηρές χειρονομίες και τσαλίμια κρατώντας γδόχερα και σκορδοστούμπια περίπαιζαν τους αρσενικούς και τον ανδρισμό τους.
Στο Νιοχώρι, το αποκορύφωμα της Αποκριάς ήταν το απόγευμα της τελευταίας Κυριακής, όταν οι ωραίες και παρδαλές καμουζέλες γυρόφερναν τα καλντερίμια, σκορπίζοντας το γέλιο με τα καμώματά τους, αλλά και τον ψευτοφόβο που προκαλούσαν στα κοριτσόπουλα που παρακολουθούσαν στις ξώπορτες ή ακουμπισμένα στα πρεβάζια των παραθύρων, τους κατάμαυρους από την μουζούρα των τσουκαλιών αράπηδες, τους αρκουδάνθρωπους με τις προβιές, τις γαϊδουροκέφαλες μουσκάρες και τις τερατώδεις αγριομουτσούνες.
Το Νιοχώρι όμως φημιζόταν ακόμα για τις σπαρταριστές παραστάσεις που σκάρωναν γνωστοί γλετζέδες και για τους λαϊκούς χορούς στα σταυροδρόμια και τις πλατειούλες, όπως το γαϊτανάκι στο ρυθμό του βαλς και της μαζούρκας και τον Αρκουδιάρικο χορό με την αλυσσοδεμένη καμουζέλα-αρκούδα να χοροπηδά στους χτύπους του τσιγγάνικου ντεφιού”.
“…Τη μεγαλύτερη κίνηση την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, απ΄ όπου έπρεπε να περάσουν σαν σε παρέλαση όλες οι καμουζέλες που κατέβαιναν από τα Πάνω Μαράσια, είχε ο δρόμος της Καμάρας. Περνώντας από τους καφενέδες γεμάτους παρέες που κουτσόπιναν και αστειεύουνταν, ομάδες κανταδόρων με κιθάρες και μαντολίνα, υμνούσαν τις ομορφάδες της Ραμόνας και τις τσαχπινιές της Ριρίκας και μακάριζαν τους έρωτες του ξελογιασμένου Μπάρμπα Γιάννη του Κανατά.
Εμφανίζονταν κι ο γνωστός τσαγκάρης, τραγουδιστής, κιθαρίστας και θεατρίνος Γιάβας κάμνοντας το Σαρλώ με το καλαμένιο μπαστουνάκι και το κωμικό περπάτημα. Κι ο κόσμος ξεσπούσε στα γέλια με τα καμώματα του Γιάβα που σταματούσε τα’ αυτοκίνητα για να ξύσει τη φαγούρα της ράχης του στο μπροστινό καπό της μηχανής”.
“…Κατέβαιναν κι από τα Τριάντα οι γνωστοί Τριαντενοί γαλατάδες καβάλλα στα ποδήλατα, μασκαρεμένοι με μακριά βαμμένα μαύρα σώβρακα, φανέλλες και κουκούλες σαν διαβόλοι με κέρατα και μακριά ουρά και φοβερίζαν τα παιδιά και τις γυναίκες, χτυπώντας αστεία τα κεφάλια όλων με φουσκωμένες βοδινές κατρουλόφουσκες.
Οι Σμυρνιοί του Νιοχωριού είχαν κι αυτοί τον γουστόζικο τύπο τους, τον Ματαίο Ντιλέρνια τον μπογιατζή που γινόταν “κουδουνάτος” και ντύνουντα βυζανιάρικο μωρό με άσπρη δαντελένια σκούφια, σαλιαρίστρα, με μια μπουκάλα ούζο για μπιμπερό στο στόμα, μέσα σε μωρουδιακό καροτσάκι που τόσερνε μια τριχωτή νταρντάνα μουστακαλού νταντά που βασανίζουντα ν’ αλλάξει τις πάνες και το μουσκεμένο βρακάκι-σωβράκα του μικρομέγαλου μωρού που τσίριζε.
Ωστόσο η παλιά Αποκριά στην κατοχική περίοδο είχε και την εθνική της διάσταση. Με την ευκαιρία του μασκαρέματος πολλοί τολμηροί νέοι, στα χωριά και μέσα στην πόλη, παρά την παρακολούθηση των καραμπινιέρων, αψηφώντας τους, ντυνόντουσαν φουστανελάδες σαν ήρωες του 21 και τα σχολιαρόπαιδα σαν τα ευζωνάκια της Αγιάς Σοφιάς πούλεγε το σχολικό τους τραγουδάκι. Έτσι ντυμένος Έλληνας φουστανελάς με τη κουμπούρα στο σελάχι και το γιαταγάνι ζωσμένο στη μέση εμφανίζουντα το λεβεντοπαλίκαρο ο Γιάννης Καλλιγάς, ο καλαϊτζής πούταν το πιο δυνατό παλικάρι της εποχής του και γύριζε επιδεικτικά όλα τα μαράσια. Κι ο κόσμος καμάρωνε την παλικαροσύνη του και τον χειροκροτούσε.
Όλες αυτές οι καμουζέλες τραβούσαν για το τέρμα του δρόμου της Καμάρας του Νιοχωριού έξω από το σπίτι του Σταυρή του Σταυρινίδη στον Πάνω Γιαλό όπου γινόταν πανδαιμόνιο κεφιού. Εκεί μικροί- μεγάλοι αλληλομπουκώνονταν χαρτοπόλεμο, γεμίζαν τα μαλλιά, τα στήθια κι οι πλάτες των κοριτσιών χρωματιστά χαρτάκια που κατεβαίναν ενοχλητικά μέχρι τα βρακιά και αλληλοδένουνταν με πολύχρωμες κορδέλες σερπαντίνες.
Ξημερώματα καθαρή Δευτέρα, ο δρόμος της καμάρας κι η γειτονιά του Πάνω Γιαλού έμοιαζε πολύχρωμο μωσαϊκό από τον χαρτοπόλεμο. Κι οι παλιοί νιοχωρίτες κι οι μαρασιώτες θυμούνται ακόμα με νοσταλγία την γλυκειά αγύριστη εποχή της νιότης με τους ανοιχτόκαρδους εκείνους γλεντζέδες που χάριζαν τη χαρά και ομόρφαιναν με τις καμουζέλες τις παλιές αξέχαστες Αποκριές”.
Πηγή: Δημόσια Βιβλιοθήκη Ρόδου
Σχετικά Άρθρα:
Μάρτης ο πρώτος μήνας της ¨Ανοιξης
Την πρώτη ημέρα του Μάρτη συνηθίζουμε να βάζουμε στο χεράκι των παιδιών το << Μάρτη>>.
Είναι ένα βραχιολάκι που το έφτιαχναν οι μαμάδες από τρεις κλωστές, μια κόκκινη μια άσπρη και μια χρυσή, την έστριβαν να γίνει σαν κορδόνι και το έδεναν στο χεράκι των παιδιών για να << μην τα πιάσει ο ήλιος του Μάρτη>>. Ο ήλιος του Μαρτιού είναι πολλές φορές τόσο δυνατός που από παλιά τον φοβόντουσαν και τον απέφευγαν .
Οταν άλλαζε ο μήνας έκοβαν το βραχιολάκι και τα παιδιά τα έδεναν σε ένα κλαδάκι συνήθως τριανταφυλλιάς, λέγοντας το παρακάτω τραγουδάκι:
Πάρα τριανταφυλλιά το Μάρτη μου
και δως μου την αυγούλα μου.
όπως το δημοσιεύει το Secret Rhodes, γι αυτό και το ευχαριστούμε.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από τα πολύ παλιά χρόνια , οι απόκριες γιορτάζονται με άκρως ψυχαγωγικό χαρακτήρα και κάθε τόπος πρόσδιδε το δικό του χαρακτηριστικό γνώρισμα στην περίοδο αυτή με διάφορα ήθη και έθιμα που έχουν διασωθεί με το πέρασμα του χρόνου.
Έτσι και στη Ρόδο κάθε χωριό σχεδόν γιορτάζει πάντα μυστηριωδώς και με επιβλητικότητα την γιορτή των αποκριών.. Σε κάποια μέρη γίνονται πορείες μασκαρεμένων πεζών, αλλού πορείες αρμάτων! Σε άλλα χωριά γιορτάζουν πιο παραδοσιακά με χορούς και ορχήστρες! Αλλού πάλι σατιρίζουν τα πάντα και τους πάντες! Στον Αρχάγγελο μουτζουρώνονται με κάρβουνα! Χίλια δυο έθιμα σε κάθε γωνιά της Ρόδου…
Έτσι σας παραθέτουμε ένα ωραίο κείμενο για το πως γιόρταζαν την αποκριά στη Ρόδο παλαιότερα από το βιβλίο του αείμνηστου Αντώνη Βρατσάλη “Νιοχωρίτικα”, (Ρόδος-1990) με τίτλο “Αποκριές”… Ας φέρουμε στη θύμηση σας μερικές όμορφες στιγμές..
Αποκριές
“Από πολύ παλιά, μέχρι και την εποχή του μεσοπόλεμου, η Ρόδος ολόκληρη-χωριά μαράσια και πόλη-γλεντούσε και χόρευε πολύ την Αποκριά.
Εχτός από τις οργανωμένες μαρασιώτικες αποκριάτικες χοροεσπερίδες των Συλλόγων του Διαγόρα, της Εργάνης Αθηνάς και της Προόδου Νεοχωρίου, για φιλανθρωπικούς σκοπούς στο Βενετόκλειο και στο Αμαράντειο και ακόμα το μεγάλο επίσημο χορό του Καρναβαλιού- τον Μπάλο ιν Μάσκερα- στο υπερπολυτελές Αλμπέργκο ντελλε Ρόζε, όπου η ροδίτικη αριστοκρατία και οι κυβερνητικοί στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι ξεφάντωναν μέχρι πρωίας με καρναβαλίστικες στολές, πανάκριβες τουαλέτες και μικρές χρωματιστές μάσκες, χορεύοντας στους ήχους της περίφημης ορχήστρας των μαέστρων Αλμπεργκιέτι και Βένγκους, ο πολύς κόσμος, μικροί και μεγάλοι ντυμένοι καμουζέλες γιόρταζαν πολύ τις αποκριάτικες μέρες.
Προπαντός την τελευταία βδομάδα της Αποκριάς πολύ τη χαιρόντουσαν τα μαρασιώτικα σπίτια. Ιδιαίτερα οι γυναίκες τις τελευταίες βραδιές της Τυρινής, διώχναν τη σοβαρότητα της καθημερινότητας και μασκαρεμένες με αταίριαστα και παρδαλά παλιόρουχα, μουζωμένες ή μουρωμένες με κάλτσες και με καμπούρα στη ράχη ξεπόρτιζαν νυχτιάτικα παρέες-παρέες και βαρούσαν με μπαστούνια τις πόρτες των σπιτιών και πειράζαν στα σοκάκια τους περαστικούς.
Έτσι βρίσκαν την ευκαιρία κι αυτές, μια φορά το χρόνο, αγνώριστες όπως ήταν, να κοροϊδέψουν όλα τα χούγια και τα κουσούρια των αντρών και με τολμηρές χειρονομίες και τσαλίμια κρατώντας γδόχερα και σκορδοστούμπια περίπαιζαν τους αρσενικούς και τον ανδρισμό τους.
Στο Νιοχώρι, το αποκορύφωμα της Αποκριάς ήταν το απόγευμα της τελευταίας Κυριακής, όταν οι ωραίες και παρδαλές καμουζέλες γυρόφερναν τα καλντερίμια, σκορπίζοντας το γέλιο με τα καμώματά τους, αλλά και τον ψευτοφόβο που προκαλούσαν στα κοριτσόπουλα που παρακολουθούσαν στις ξώπορτες ή ακουμπισμένα στα πρεβάζια των παραθύρων, τους κατάμαυρους από την μουζούρα των τσουκαλιών αράπηδες, τους αρκουδάνθρωπους με τις προβιές, τις γαϊδουροκέφαλες μουσκάρες και τις τερατώδεις αγριομουτσούνες.
Το Νιοχώρι όμως φημιζόταν ακόμα για τις σπαρταριστές παραστάσεις που σκάρωναν γνωστοί γλετζέδες και για τους λαϊκούς χορούς στα σταυροδρόμια και τις πλατειούλες, όπως το γαϊτανάκι στο ρυθμό του βαλς και της μαζούρκας και τον Αρκουδιάρικο χορό με την αλυσσοδεμένη καμουζέλα-αρκούδα να χοροπηδά στους χτύπους του τσιγγάνικου ντεφιού”.
“…Τη μεγαλύτερη κίνηση την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, απ΄ όπου έπρεπε να περάσουν σαν σε παρέλαση όλες οι καμουζέλες που κατέβαιναν από τα Πάνω Μαράσια, είχε ο δρόμος της Καμάρας. Περνώντας από τους καφενέδες γεμάτους παρέες που κουτσόπιναν και αστειεύουνταν, ομάδες κανταδόρων με κιθάρες και μαντολίνα, υμνούσαν τις ομορφάδες της Ραμόνας και τις τσαχπινιές της Ριρίκας και μακάριζαν τους έρωτες του ξελογιασμένου Μπάρμπα Γιάννη του Κανατά.
Εμφανίζονταν κι ο γνωστός τσαγκάρης, τραγουδιστής, κιθαρίστας και θεατρίνος Γιάβας κάμνοντας το Σαρλώ με το καλαμένιο μπαστουνάκι και το κωμικό περπάτημα. Κι ο κόσμος ξεσπούσε στα γέλια με τα καμώματα του Γιάβα που σταματούσε τα’ αυτοκίνητα για να ξύσει τη φαγούρα της ράχης του στο μπροστινό καπό της μηχανής”.
“…Κατέβαιναν κι από τα Τριάντα οι γνωστοί Τριαντενοί γαλατάδες καβάλλα στα ποδήλατα, μασκαρεμένοι με μακριά βαμμένα μαύρα σώβρακα, φανέλλες και κουκούλες σαν διαβόλοι με κέρατα και μακριά ουρά και φοβερίζαν τα παιδιά και τις γυναίκες, χτυπώντας αστεία τα κεφάλια όλων με φουσκωμένες βοδινές κατρουλόφουσκες.
Οι Σμυρνιοί του Νιοχωριού είχαν κι αυτοί τον γουστόζικο τύπο τους, τον Ματαίο Ντιλέρνια τον μπογιατζή που γινόταν “κουδουνάτος” και ντύνουντα βυζανιάρικο μωρό με άσπρη δαντελένια σκούφια, σαλιαρίστρα, με μια μπουκάλα ούζο για μπιμπερό στο στόμα, μέσα σε μωρουδιακό καροτσάκι που τόσερνε μια τριχωτή νταρντάνα μουστακαλού νταντά που βασανίζουντα ν’ αλλάξει τις πάνες και το μουσκεμένο βρακάκι-σωβράκα του μικρομέγαλου μωρού που τσίριζε.
Ωστόσο η παλιά Αποκριά στην κατοχική περίοδο είχε και την εθνική της διάσταση. Με την ευκαιρία του μασκαρέματος πολλοί τολμηροί νέοι, στα χωριά και μέσα στην πόλη, παρά την παρακολούθηση των καραμπινιέρων, αψηφώντας τους, ντυνόντουσαν φουστανελάδες σαν ήρωες του 21 και τα σχολιαρόπαιδα σαν τα ευζωνάκια της Αγιάς Σοφιάς πούλεγε το σχολικό τους τραγουδάκι. Έτσι ντυμένος Έλληνας φουστανελάς με τη κουμπούρα στο σελάχι και το γιαταγάνι ζωσμένο στη μέση εμφανίζουντα το λεβεντοπαλίκαρο ο Γιάννης Καλλιγάς, ο καλαϊτζής πούταν το πιο δυνατό παλικάρι της εποχής του και γύριζε επιδεικτικά όλα τα μαράσια. Κι ο κόσμος καμάρωνε την παλικαροσύνη του και τον χειροκροτούσε.
Όλες αυτές οι καμουζέλες τραβούσαν για το τέρμα του δρόμου της Καμάρας του Νιοχωριού έξω από το σπίτι του Σταυρή του Σταυρινίδη στον Πάνω Γιαλό όπου γινόταν πανδαιμόνιο κεφιού. Εκεί μικροί- μεγάλοι αλληλομπουκώνονταν χαρτοπόλεμο, γεμίζαν τα μαλλιά, τα στήθια κι οι πλάτες των κοριτσιών χρωματιστά χαρτάκια που κατεβαίναν ενοχλητικά μέχρι τα βρακιά και αλληλοδένουνταν με πολύχρωμες κορδέλες σερπαντίνες.
Ξημερώματα καθαρή Δευτέρα, ο δρόμος της καμάρας κι η γειτονιά του Πάνω Γιαλού έμοιαζε πολύχρωμο μωσαϊκό από τον χαρτοπόλεμο. Κι οι παλιοί νιοχωρίτες κι οι μαρασιώτες θυμούνται ακόμα με νοσταλγία την γλυκειά αγύριστη εποχή της νιότης με τους ανοιχτόκαρδους εκείνους γλεντζέδες που χάριζαν τη χαρά και ομόρφαιναν με τις καμουζέλες τις παλιές αξέχαστες Αποκριές”.
Πηγή: Δημόσια Βιβλιοθήκη Ρόδου
Σχετικά Άρθρα:
Μάρτης ο πρώτος μήνας της ¨Ανοιξης
Την πρώτη ημέρα του Μάρτη συνηθίζουμε να βάζουμε στο χεράκι των παιδιών το << Μάρτη>>.
Είναι ένα βραχιολάκι που το έφτιαχναν οι μαμάδες από τρεις κλωστές, μια κόκκινη μια άσπρη και μια χρυσή, την έστριβαν να γίνει σαν κορδόνι και το έδεναν στο χεράκι των παιδιών για να << μην τα πιάσει ο ήλιος του Μάρτη>>. Ο ήλιος του Μαρτιού είναι πολλές φορές τόσο δυνατός που από παλιά τον φοβόντουσαν και τον απέφευγαν .
Οταν άλλαζε ο μήνας έκοβαν το βραχιολάκι και τα παιδιά τα έδεναν σε ένα κλαδάκι συνήθως τριανταφυλλιάς, λέγοντας το παρακάτω τραγουδάκι:
Πάρα τριανταφυλλιά το Μάρτη μου
και δως μου την αυγούλα μου.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Ο Μάρτης και τα Χελιδονίσματα!
<< Οπόχει κόρην ακριβή του Μάρτη ο ήλιος μην τη δεί.>>
Ο σοφός λαός μας έτσι έλεγε παλιά. Ήθελε τις κοπέλες λευκές και ροδομάγουλες και ο ήλιος του Μάρτη είχε πολύ επικίνδυνες αχτίνες που μπορούσαν να κάνουν κακό στα παιδιά.
Δεν υπήρχε κορίτσι που να μην φορούσε στο χεράκι του βραχιόλι ή δακτυλίδι φτιαγμένο με τρεις
κλωστές ,κόκκινη ,άσπρη, και χρυσή ή κίτρινη.
Το έβγαζαν μόνο την παραμονή της Λαμπρής και το έδεναν σε μια τριανταφυλιά χαλαρά ( για να μπορέσουν να το πάρουν τα πουλάκια που φτιάχνουν την φωλιά τους ) λέγοντας
<<πάρε τριανταφυλιά το μάρτη μου και δως μου την αυγούλα μου >>
ΟΙ ΔΡΙΜΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Οι Δρίμες ήταν μέρες επικίνδυνες, όντα δαιμονικά τριγυρίζουν τις τρεις πρώτες μέρες , τις τρεις
μεσαίες και τις τρεις τελευταίες μέρες του Μάρτη,για να κάνουν κακό. Ό,τι πλύνεις θα λιώσει,
όσα ξύλα θα κόψεις θα σαπίσουν, άν λουστείς θα πάθεις κακό ,λέει ο λαός και κάνει πέρα κάθε απασχόληση.
Ο σοφός λαός μας έτσι έλεγε παλιά. Ήθελε τις κοπέλες λευκές και ροδομάγουλες και ο ήλιος του Μάρτη είχε πολύ επικίνδυνες αχτίνες που μπορούσαν να κάνουν κακό στα παιδιά.
Δεν υπήρχε κορίτσι που να μην φορούσε στο χεράκι του βραχιόλι ή δακτυλίδι φτιαγμένο με τρεις
κλωστές ,κόκκινη ,άσπρη, και χρυσή ή κίτρινη.
Το έβγαζαν μόνο την παραμονή της Λαμπρής και το έδεναν σε μια τριανταφυλιά χαλαρά ( για να μπορέσουν να το πάρουν τα πουλάκια που φτιάχνουν την φωλιά τους ) λέγοντας
<<πάρε τριανταφυλιά το μάρτη μου και δως μου την αυγούλα μου >>
ΟΙ ΔΡΙΜΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Οι Δρίμες ήταν μέρες επικίνδυνες, όντα δαιμονικά τριγυρίζουν τις τρεις πρώτες μέρες , τις τρεις
μεσαίες και τις τρεις τελευταίες μέρες του Μάρτη,για να κάνουν κακό. Ό,τι πλύνεις θα λιώσει,
όσα ξύλα θα κόψεις θα σαπίσουν, άν λουστείς θα πάθεις κακό ,λέει ο λαός και κάνει πέρα κάθε απασχόληση.